Συμφωνήσαμε η 10η (και τελευταία) συνάντησή μας να γίνει δια ζώσης, με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Την Τετάρτη 10 Ιουνίου, λοιπόν, δεν κατεβήκαμε στο αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης αλλά παραμείναμε στον ανοιχτό χώρο μπροστά στο κυλικείο, με αποστάσεις και απολυμαντικό, αλλά και με χαρά που καταφέραμε να ξαναβρεθούμε.
Διαβάσαμε το διήγημα «Η χειραφέτηση της Τατιάνας» του Πέτρου Μάρκαρη [‘Αθήνα: πρωτεύουσα των Βαλκανίων’, Αθήνα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2004, 111-129] και συζητήσαμε γι’ αυτό και με αφορμή αυτό.
Η ξανθιά και όμορφη Τατιάνα, κόρη μιας οικογένειας ρωσοποντίων που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1993 και άνοιξε εστιατόριο στην Αγίων Ασωμάτων, καταφέρνει να γλυτώσει από την εκμετάλλευση του βίαιου πατέρα της όταν στην επιχείρηση εμπλέκεται …η ρώσικη μαφία.
Συζητήσαμε διεξοδικά τις σχέσεις που φαίνονται να υπάρχουν στην οικογένεια, τη στάση του πατέρα, της μάνας, των δύο αδελφών και της ίδιας της Τατιάνας, και τη σημασία τους για την εξέλιξη της ιστορίας. Αναφερθήκαμε στο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, τόσο στη Σοβιετική Ένωση όσο και στην Ελλάδα. Σχολιάσαμε τη βία ως συμπεριφορά γονέα προς τα παιδιά του, εξετάσαμε τα ψυχολογικά και κοινωνικά της αίτια, καθώς και τις πιθανές διαφοροποιήσεις εάν το παιδί είναι αγόρι ή κορίτσι, ενώ μέλη της ομάδας ανέφεραν σχετικά έντονα βιώματα και αναμνήσεις. Παρόλο που στο διήγημα η οικογενειακή βία τιμωρήθηκε τελικώς, ικανοποιώντας το «περί δικαίου αίσθημα», μας προβλημάτισε η διέξοδος την οποία βρήκε η Τατιάνα, ενώ ορισμένοι κατέκριναν τις επιλογές της. Και πάλι έγιναν αναφορές στην προσωπικότητα άλλων ηρώων, τους οποίους συναντήσαμε στα 10 (πλέον) κείμενα που διαβάσαμε μέχρι τώρα, και συγκρίσεις μεταξύ τους.
Η ομάδα φιλοδοξεί να συναντάται συστηματικά (1 ή 2 απογεύματα τον μήνα) με σκοπό την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων και τη συζήτηση. Είναι ανοιχτή σε όποιον είναι -ή επιθυμεί να γίνει- φίλος των βιβλίων και της βιβλιοθήκης. Συντονίζει η φιλόλογος Ζέτα Παπαγεωργοπούλου.
