Το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη «Tην άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις» επέλεξαν οι μαθητές και οι μαθήτριες της ομάδας της Βιβλιοθήκης 1ου και 2ου ΕΠΑ.Λ. Αγίας Παρασκευής, το ανέλυσαν βιωματικά στο πλαίσιο του μαθήματος των Νέων Ελληνικών, το αντέγραψαν με το χέρι και το χάρισαν για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης 21 Μαρτίου, στους μαθητές, τις μαθήτριες, τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους των σχολείων που συστεγάζονται στο συγκρότημα της οδού Παπαφλέσσα.
Το ποίημα μοιράστηκε φωτοτυπημένο στα μέλη της σχολικής κοινότητας κατά την είσοδό τους και διαβάστηκε από μαθητές της ομάδας στην πρωινή συγκέντρωση.
Προτείναμε στους εκπαιδευτικούς που το επιθυμούν, να ενσωματώσουν τη διδασκαλία τού συγκεκριμένου ποιήματος στην καθημερινή διδακτική τους πρακτική και να μας ενημερώσουν σχετικώς, ώστε να ενταχθούν στη δράση. Πράγματι, η διδασκαλία του συγκεκριμένου ποιήματος ενσωματώθηκε με μεγάλη επιτυχία στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών (6 τμήματα, 3 εκπαιδευτικοί) και των Αγγλικών (1 τμήμα, 1 εκπαιδευτικός).
Πρόκειται για τη συμμετοχή μας στην καμπάνια «Χάρισε ένα ποίημα», μια πρόταση της Εθνικής Επιτροπής UNESCO της Πολωνίας και του Ιδρύματος “Zbigniew Herbert Foundation” προς τα σχολεία του Δικτύου ASPnet για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης, με αφορμή τα 100 έτη από τη γέννηση του ποιητή Zbigniew Herbert.
Στη δράση συμμετείχαν συνολικά 7 τμήματα (2 της Α΄, 3 της Β’ και 2 της Γ’ τάξης) του 1ου ΕΠΑ.Λ. Αγίας Παρασκευής και η ομάδα της Βιβλιοθήκης, καθώς και 6 εκπαιδευτικοί (Κατερίνα Ευαγγελούδη, Ελευθερία Λάρδα, Ελένη Μπεκιάρη, Κωνσταντίνος Ντάβος, Ζέτα Παπαγεωργοπούλου και Άννα Πελεκάνου). Το ποίημα διάβασαν ο Παναγιώτης Κυπραίος και ο Άγγελος Ταμπουρέας από το Βπλ1 ενώ το αντέγραψε με το χέρι ο μαθητής Μιχάλης Κουφόπουλος από το Α1.
Tην άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις
Tην άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις.
Ναι την φτιάχνεις.
Κάθε φορά από την αρχή.
Όλο και πιο ζωντανή.
Όλο και πιο ποτισμένη.
Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνα τα χρώματα που σημαίνουν αρμονία.
Και με εκείνες τις λέξεις που δηλώνουν αρχή.
Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνο το φως, που μπορεί να σου δώσει Παράδεισο.
Και με εκείνα τα λουλούδια που μυρίζουν ζωή.
Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνο το άρωμα της αθάνατης, Ελπίδας.
Και με εκείνη την Πίστη που θα σε κάνει να μην φοβηθείς.
Ναι την φτιάχνεις λοιπόν.
Με υλικά αγνά για την ψυχή σου.
Και με στιγμές απλές που χαρίζουν αιώνιες χαρές
Που σε ακούν στην σιωπή.
Και δεν έχουν ανάγκη τα λόγια για εξηγήσεις.
Ναι την φτιάχνεις.
Με εκείνα τα όνειρα που θα σε γεμίσουν υποσχέσεις.
Και με εκείνα τα χαμόγελα που θα σου δείξουν πως πρέπει να ζεις.
Διότι, αν δεν κουβαλάς την Άνοιξη μέσα σου, πρέπει να μάθεις να την χτίζεις.
Από το χειρότερο σκοτάδι στο πιο λαμπερό φως.
Μην την αφήσεις ποτέ να φύγει.
Διότι, όσο πιο δυνατά μπαίνει αυτή, τόσο πιο εύκολα διώχνει τους χειμώνες από την καρδιά σου.
Να την αγαπάς την Άνοιξη.
Όχι μόνο για τα όμορφα και τα ανάλαφρα ρούχα που φοράς.
Μήτε για τους καταγάλανους ουρανούς που σου δωρίζει.
Αλλά για την Αναγέννηση που σε κάνει να ζεις.
Εκείνον τον γλυκό αέρα που δροσίζει την ψυχή σου.
Και εκείνον τον ήλιο που σου χαρίζει ζεστασιά.
Να της δίνεις γεύση λοιπόν.
Σαν εκείνη την βαριά και γλυκιά, που μόνο ο Έρωτας μπορεί να δώσει.
Και μην στεναχωριέσαι αν ξαφνικά χαθεί ή απλά δεν σου έρθει.
Διότι, την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις.
Ελύτης Οδυσσέας (1998). Εκ του πλησίον. Αθήνα: Ίκαρος
